Nederlandse hulp bij olie- en gaswinning in Rusland

Nederlandse hulp bij olie- en gaswinning in Rusland

Dat Nederland een waterland is, weet iedereen. Maar dat Nederland ook een internationale voortrekkersrol bezit op het gebied van waterbehandeling is niet algemeen bekend. Binnen het grootste olie- en gasproject ter wereld, in Rusland, wordt het proceswater behandeld met een Nederlands systeem.

Verre Oosten, Rusland, eiland Sakhalin. 1200 kilometer pijpleiding zullen olie en gas, vanaf 3 platformen naar de On-shore Processing Facility (OPF) transporteren. Over een onbegaanbare weg worden verschillende onderdelen aangevoerd ten behoeve van de constructie de grootste geïntegreerde olie- en gasproductiefaciliteit ter wereld SAKHALIN II. Shell is één van de partners en het Nederlandse bedrijf Triqua levert de technologie om het proceswater te zuiveren.

Milieu, zomer en winter

Dat de milieueisen 20 jaar geleden zeer divers waren is bekend. Door verschillende milieuschandalen wordt nu gestreefd naar mondiale afspraken. “Vooral buitenlandse bedrijven worden streng in de gaten gehouden”zo stelt Rick van ’t Oost, Triqua-projectleider binnen het Sakhalin-project. Lokaal moet alle technologie volgens GOST-R worden opgeleverd. Ter bescherming van de gezondheid en veiligheid van de Russische bevolking en ter bescherming van het milieu moeten goederen bij invoer in Rusland zijn voorzien van een conformiteitcertificaat. Deze verplichting geldt sinds 1993. Het certificaat, het zogenoemde GOST-R-certificaat, geeft aan dat de goederen voldoen aan Russische veiligheids- en kwaliteitsnormen. Het kan vergeleken worden met het CE-merk.
Om aan de lozingseisen te voldoen, moeten verschillende waterzuiveringsinstallaties worden gebouwd. Gezien de lokale omstandigheden moeten de systemen makkelijk transporteerbaar zijn. “Als je de wegen daar ziet, dan wordt je er vaak niet vrolijk van”, aldus van ’t Oost.

In dit gebied kan de temperatuur stijgen tot +40°C in de zomer en dalen tot -48°C in de winter. In Nederland kan je de tracing nog wel eens vergeten aan te zetten, maar in het Russische hoge Noorden, leidt dit onherroepelijk tot stilstand. Naast de temperatuurverschillen kunnen ook heftige stormen plaatsvinden. “Om in dit gebied een bioreactor op te zetten, kan je niet even een normale vrachtwagen actief-slib bestellen, transportproblemen en temperatuurextremen hebben in het verleden tot problemen geleid. Want actief slib hou je niet lang goed” verteld Hans Ramaekers van de afdeling technologie binnen Triqua.

Waterzuiveringkennis

Voor het projectonderdeel waterzuivering, wordt gebruik gemaakt van Nederlandse kennis en ervaring “Voor dit project hebben wij een speciale unit gebouwd, die aan de lokale eisen voldoet. Als eerste worden de vaste stoffen in het water geflocculeerd, waarna een speciaal platenfilter de olie en de vaste stoffen gelijktijdig afscheid. Daarna worden twee veiligheidsfilters geschakeld, waarna het water de eerste zuivering heeft gehad. De volledige installatie is gebouwd in een zeecontainer, zodat transport geen probleem hoeft te zijn” Zo vertellen van ’t Oost en Ramaekers. “Als je alleen naar het transport en de beschikbaarheid van reserveonderdelen kijkt, is het al een bijzonder project. Een bestelling is niet de volgende dag afgeleverd. Gemiddeld rekenen wij met 12 weken transporttijd. Niet alleen de kritische reserveonderdelen liggen on-site, maar ook onderdelen die iets minder kritisch zijn. Ongeveer 15% van de totale Triqua-investering ligt als reserveonderdeel op de plank”.
Een waterzuiveringsinstallatie is vaak een ondergeschoven stuk technologie. Tijdens start-up word veel aandacht en energie gestoken in de olie- en gasverwerking. “Vandaar dat wij van tevoren trainingsbenodigdheden in de lokale taal beschikbaar stellen. Een vertaalburo vertaalt de Engelse handleidingen en trainingsmateriaal. Zodoende zijn de lokale operators goed voorbereid tijdens start-up en commissioning. Op afstand kunnen wij de situatie in Sakhalin monitoren, door de beschikbare data te analyseren. Zodoende kunnen wij afdoende betrokken blijven om een goede waterkwaliteit te waarborgen. ” besluit Ramaekers.